Aslında sürekli karıştırılan ve kolayına kavranamayan bir konu var burada. Uçak havada uçarken hiçbir zaman bir yerinden rüzgar almaz. Ne arkasından ne de yanından. Abuk sabuk kontrol komutu verilmezse (örneğin bir yana rudder basıp sonra yatış eğilimini ters tarafa verilen aileronla düzeltip, oluşan kaldırma kaybını da elevatör çekerek telafi etmek gibi) uçak "rüzgarı" daima karşıdan alır.
Rüzgarın etkileri ya ani değişimlerinde ya da uçağın yere teması halinde ortaya çıkar. Çünkü rüzgar yere göre hareket etmektedir. Uçak ise o rüzgarın hava kütlesi içinde düz bir şekilde uçmaktadır.
"Rüzgar altı" ya da "downwind" meydan turu patterninde piste paralel ve pistin karşı tarafında uçulan bacağı ifade eder temelde. Pistten rüzgara karşı havalanan uçak iki adet 90 derecelik dönüş yaparak downwind bacağına girer. Yukarıda anlattıklarıma göre hatalı da olsa rüzgarı arkadan almakta olduğu söylenir bu durumda.
Şimdi gelelim sorudaki asıl rüzgar altı olayına.
Planör ile uçuyoruz. Normalde bizim yerden algıladığımız hız ve yön, uçağın hava içindeki hareket vektörü ile uçağın içinde bulunduğu hava kütlesinin (rüzgar) hareket vektörünün vektöryel toplamına bağlıdır. Dolayısıyla planörü rüzgara doğru normal uçuş hızında uçurduğumuzda çok daha yavaş uçuyor gibi görünecektir. Ama 180 derece dönüş yaptığımızda planör hızlanır ve biz de muhtemelen içgüdüsel olarak elevatör çekip yavaşlatırız. Bu esnada hava hızı ciddi olarak düşmüş olur ve artık kontrol yüzeylerinen çevresinden komutlara yanıt verecek kadar hava geçmiyor olabilir. Böyle bir durumda planör kumanda dinlemeyecektir. Yapılacak tek şey, burun basıp hava hızı kazandıktan sonra kontrolü geri kazanmaktır.
... 
